Historia szkoły
Zespół Szkół Technicznych i Licealnych jest jedną z najstarszych placówek oświatowych na terenie Żagania. Na miejscu obecnej szkoły, znajdował się budynek miejskiego liceum. Zostało ono powołane przy kościele ewangelickim w 1859 roku, a 1 kwietnia 1910 roku szkoła przeszła w posiadanie miasta.
Po II wojnie światowej szkoła rozpoczęła swą działalność 1 września 1946 roku, jako Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa o jednym, trwającym 3 lata, ogólnozawodowym kierunku kształcenia. Dyrekcja miała do dyspozycji jedenaście pomieszczeń, jednak po remoncie tylko sześć z nich nadawało się na gabinety zajęć lekcyjnych. Stanowisko pierwszego dyrektora szkoły objął pan Kazimierz Chmielewski. Kadra pedagogiczna w roku 1947 liczyła cztery osoby.
Na początku lat 50-tych na terenie naszego miasta i okolic, intensywnie rozwijało się życie gospodarcze, a w szczególności przemysł metalowy. W roku 1950 na miejsce dotychczasowej placówki powołano Zasadniczą Szkołę Metalową. Kształcenie wykwalifikowanej kadry pociągnęło za sobą konieczność uruchomienia własnych warsztatów szkoleniowych. Były one zlokalizowane w budynkach byłego Gospodarstwa Rolnego i Ekspedycji Transportowej przy ul. Rosenbergów w Żaganiu. W miarę możliwości drobne naprawy oraz remonty wykonywali nauczyciele i uczniowie w ramach czynu społecznego.Dla potrzeb uczniów dojeżdżających z okolic Żagania, w roku 1951 uruchomiono internat.
W dniu 4 stycznia 1952 roku powstaje Szkolny Klub Sportowy, który dał możliwości rozwoju wielu sportowym talentom. Wielokrotnie szkoła zajmowała czołowe miejsca w rywalizacji sportowej na szczeblu powiatu, województwa czy okręgu.
W związku z rozbudową żagańskiego węzła kolejowego szkoła w 1954 roku po raz kolejny uległa przeobrażeniu i zmieniła nazwę na Zasadnicza Szkołę Kolejową. Uczniowie kształcili się w specjalnościach:
- ślusarz parowozowy,
- ślusarz maszyn rolniczych,
- pomocnik maszynisty parowozowego.
W roku 1958 szkoła przyjęła nazwę Zasadnicza Szkoła Zawodowa, w której główny profil kształcenia stanowił profil metalowy.
Od lat sześćdziesiątych szkoła przechodziła kolejne, wszechstronne przeobrażenia nie tylko lokalowe, ale także dydaktyczno- wychowawcze. Wiązało się to z wprowadzeniem i stosowaniem nowych metod nauczania.
Zmienia się również kolejny raz nazwa szkoły. Zarządzeniem Kuratora Oświaty z 1963 roku oficjalna nazwa to Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 60. To właśnie wtedy szkoła uzyskuje swój popularny skrót „ sześćdziesiątka”.
W roku 1967 wybudowano nowe warsztaty szkolne. Wyposażono je w nowoczesne maszyny i urządzenia wykorzystywane w działalności prowadzonej przez warsztaty.
Dwa lata później, przy pomocy finansowej Totalizatora Sportowego i Zarządu Miasta, ukończono budowę sali gimnastycznej. Przy budowie pomagali uczniowie, nauczyciele, żołnierze służby zasadniczej JW. 2702 i okoliczne instytucje. Aby obniżyć koszty budowy, materiały pozyskiwano z rozbiórki domów uległych zniszczeniom wojennym.
Początek lat siedemdziesiątych to budowa nowoczesnej szkoły. Dbano, aby kadra pedagogiczna posiadała wyższe wykształcenie, poprawiano warunki lokalowe, utworzono nowoczesne pracownie przedmiotowe W roku 1972 wybudowano boisko z asfaltową nawierzchnią i urządzeniami lekkoatletycznymi.
W roku szkolnym 19701971 Technikum Samochodowe w Żarach za zgodą Kuratorium Okręgu Szkolnego w Zielonej Górze, utworzyło przy Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 60, filię technikum mechanicznego dla pracujących na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej, o specjalności – obróbka skrawaniem. W roku szkolnym 19711972 powołano, już samodzielnie kolejne szkoły techniczne: technikum mechaniczne po zasadniczej szkole zawodowej, technikum mechaniczne dla pracujących, po zasadniczej szkole zawodowej i liceum zawodowe po szkole podstawowej w zawodzie mechanik obróbki skrawaniem. Szkoła od tego czasu dawała pełne średnie wykształcenie z możliwością podejmowania studiów wyższych.
W roku 1972 roku zarządzeniem Kuratora Oświaty szkoła przyjmuje nazwę Zespół Szkół Zawodowych nr 2.
W 1974 roku oddano do użytku szkoły drugi, otrzymany od władz miejskich, wyremontowany budynek przy ulicy Pomorskiej 6. Pozwoliło to na poszerzenie szczupłej bazy lokalowej oraz organizację nowych pracowni przedmiotowych. W tym roku szkolnym uczniowie i nauczyciele mieli do dyspozycji 14 gabinetów przedmiotowych.
W roku 1974 ponownie zmienia się nazwa szkoły, na ulicy Pomorskiej rozpoczyna działać Zespół Szkół Mechanicznych. Rozpoczęto wówczas starania o dalszą rozbudowę szkoły. Aby ułatwić i sprawnie zorganizować to przedsięwzięcie, powołano Komitet Społeczny. Na ten cel Urząd Miasta przekazał szkole trzy budynki przeznaczone do wyburzenia. Z pomocą wojska oraz miejscowych zakładów pracy młodzież i nauczyciele pozyskali około 35 000 cegieł. Dzięki takim działaniom, w roku 1977 można było rozpocząć budowę łącznika. Jego budowę zakończono już w 1981.W tym samym roku oddano do kapitalnego remontu budynek główny, dobudowano kolejną kondygnację i wykonano wewnętrzne połączenie komunikacyjne między budynkami szkolnymi. Prace zakończono w 1984 roku. Oddano również do użytku nowo zbudowaną halę warsztatową. Uzyskano w niej dodatkowo 54 stanowiska szkoleniowe. Rozbudowa szkolnego kompleksu budynków, jak i warsztatów zaspokoiła potrzeby związane z racjonalnym prowadzeniem zajęć dydaktyczno-wychowawczych i szkoleniowych.
Na wyposażeniu gabinetów znalazły się aparaty projekcyjne i diaskopy, telewizory, radia, adaptery, magnetowidy, magnetofony, rzutniki diapozytywów oraz kamera telewizyjna. Spowodowało to zainteresowanie młodzieży własnym kształceniem oraz udział w atrakcyjnych zajęciach licznych kółek zainteresowań oraz w przedmiotowych zajęciach pozalekcyjnych.
W 1976 r. uruchomiono technikum mechaniczne o specjalności urządzenia chłodnicze na podbudowie szkoły podstawowej.
4 listopada 1977 roku Zespól Szkól Mechanicznych otrzymuje swojego patrona. W tamtym czasie historycznym, nie dziwiło nikogo nadanie szkole imienia Feliksa Dzierżyńskiego Nadanie imienia odbywało się w ramach 60- lecia rewolucji październikowej i 100 lecia urodzin „ wielkiego wodza rewolucji”. Feliks Dzierżyński był związany ze szkołą do roku 1989, kiedy decyzją Rady Pedagogicznej usunięto niewygodnego patrona. To może wydawać się śmieszne, albo tragiczne, ale taka jest nasza historia.
W 1979 roku nasi uczniowie pod kierunkiem mgr Bolesława Podkidacza zaprojektowali i wykonali chłodziarkę do przechowywania krwi, która zajęła I miejsce w wojewódzkim Turnieju Młodych Mistrzów Techniki, a następnie została przekazana do Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie.
Ważnym okresem w życiu szkoły był początek lat dziewięćdziesiątych. Następowała zmiana ustroju politycznego i społeczno – gospodarczego. To również czas zmian w Zespole Szkół Mechanicznych. Szkoła w bardzo szybkim czasie znalazła swoje miejsce w kształtującej się nowej rzeczywistości gospodarczej. Dostosowaliśmy kierunki kształcenia i metody pracy do potrzeb zmieniającej się gospodarki. Uruchomiono nowe typy szkół i kierunki kształcenia: Liceum Ogólnokształcące, Liceum Techniczne oraz Technikum Elektroniczne, Technikum Eksploatacji Pocztowo – Telekomunikacyjnej, Technikum Ekonomiczne. W szkole rozpoczął się proces informatyzacji.
Początek lat dziewięćdziesiątych to również początki szkolnej gazety. Pierwszy numer „ Czytadełka” ukazał się w kwietniu 1991 roku. Koło Dziennikarskie organizowało szkolne radio. Działalność młodych dziennikarzy została kilkakrotnie zauważona w różnych konkursach:
- w 1992 r. „Czytadełko” otrzymało nagrodę Złotej Stalówki i Srebrnej Czcionki w konkursie na najlepsza gazetę szkolna województwa zielonogórskiego,
- w roku szkolnym 1996/1997 gazeta zajęła I miejsce w VI edycji Ogólnopolskiego Konkursu Gazet Szkolnych organizowanego przez Fundację im. Stefana Batorego.
Młodzi dziennikarze śledzą na bieżąco życie szkoły, pokazując uczniom i nauczycielom różne oblicza środowiska szkolnego, jak i to co dzieje się w mieście.
Ostatnie lata to zupełnie nowa jakość szkoły i warsztatów szkolnych. To laboratoria i pracownie przygotowane do kształcenia w nowych zawodach. Mechatronika to nasza przyszłość, to jedna z najlepiej rozwijających się gałęzi przemysłu, która szuka wykwalifikowanej kadry pracowniczej. Mechatronika to połączenie mechaniki – elektroniki i informatyki. Łączy ona tradycje mechaniczne sięgające lat czterdziestych, z nowoczesną wiedzą elektroniczną i informatyczną. Warsztaty szkolne to przede wszystkim hale ćwiczeniowe do nauki zawodu w specjalnościach prowadzonych przez szkołę.
Jesteśmy szkołą, która odnalazła się w realiach Unii Europejskiej. Możemy poszczycić się współpracą ze szkołami z Niemiec, Belgii i Holandii. Wspólnie stworzyliśmy Wirtualne Centrum Kształcenia w ramach programu VIRBIL. Zaangażowanie nauczycieli dało wymierne efekty dla całej społeczności szkolnej, w postaci wymiany międzynarodowej, środków dydaktycznych ( otrzymaliśmy model robota sterowanego numerycznie ).
Szkoła cały czas stara się być potrzebna dla środowiska żagańskiego:
- współpracujemy z Muzeum Martyrologii Alianckich Jeńców Wojennych. Wynikiem współdziałania było wydanie w 2004 roku prezentacji multimedialnej „Żagańskie Obozy Jenieckie”.
- nasi uczniowie przygotowali kopie urządzeń służących jeńcom w czasie Wielkiej Ucieczki w marcu 1944 roku ( pompa powietrzna i wózki do transportowania piasku ).
- w roku szkolnym 2004/2005 uczniowie częściowo zrekonstruowali tunel „Harry”, którym uciekali jeńcy wojenni ze stalagu Luft III.
Wszystkie te działania podniosły atrakcyjność turystyczną naszego miasta, pokazują naszą obecność i zaangażowanie w życie lokalne.
Szkoła i nauczyciele dostrzegają potrzebę i konieczność ciągłego podnoszenia jakości pracy. Z dużą uwagą przygotowujemy się do egzaminów zewnętrznych: maturalnych i z przygotowania zawodowego. Ostatnie lata do nowoczesne metody prowadzenia zajęć lekcyjnych, nakierowane na umiejętności potrzebne w czasie egzaminów. W szkole mamy dużą liczbę nauczycieli z kwalifikacjami egzaminatorów i weryfikatorów z przedmiotów maturalnych. Ich doświadczenia pozwalają na ciągłe podnoszenie jakości zajęć lekcyjnych w szkole. Jako szkoła zawodowa uzyskaliśmy w 2006 roku akredytacje jako ośrodek egzaminacyjny potwierdzający kwalifikacje zawodowe w zawodach: mechanik, monter maszyn i urządzeń oraz ślusarz.
W roku szkolnym 2008/2009 społeczność szkolna, podjęła decyzję o zmianie nazwy szkoły. Z dniem 1 stycznia 2009 r. przyjęto nazwę Zespół Szkół Technicznych i Licealnych w Żaganiu. Nowa nazwa szkoły pełniej odzwierciedla specyfikę kierunków kształcenia. W roku 2009 zostało oddane do użytku nowe wielofunkcyjne boisko sportowe o nawierzchni z trawy syntetycznej. Inwestycja została sfinansowana przez Urząd Marszałkowski i Starostwo Powiatowe w Żaganiu.
